Prawdziwy obraz Jezusa Miłosiernego

​Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus Król Polski!
​
Dotarły do mnie informacje, jakoby wspólnota Przymierza Miłości Bożej kwestionowała autentyczność wizerunku Pana Jezusa, który został namalowany na polecenie św. siostry Faustyny Kowalskiej. W związku z tym postanowiłam przygotować artykuł, który przybliży historię tego obrazu i pozwoli wyjaśnić pojawiające się wątpliwości.

Pan Jezus już w roku 2019, za pośrednictwem Grzegorza, przekazał, że istnieje tylko jeden prawdziwy obraz Jezusa Miłosiernego – jest to pierwszy wizerunek powstały w 1934 roku, namalowany przez Eugeniusza Kazimirowskiego według wizji siostry Faustyny Kowalskiej, który obecnie znajduje się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Wilnie.
​
Przybliżę czytelnikom w wielkim skrócie historię tego obrazu.

Faustyna Kowalska (Dz. 47-53):
22 lutego 1931 r. wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. W milczeniu wpatrywałam się w Pana, dusza moja była przejęta bojaźnią, ale i radością wielką. Po chwili powiedział mi Jezus: Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie.
[...] Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. [...] Ja pragnę, aby było Miłosierdzia Święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia. Pragnę, ażeby kapłani głosili to wielkie miłosierdzie moje względem dusz grzesznych. Niech się nie lęka zbliżyć do mnie grzesznik.

[...] Kiedy raz umęczona tymi różnymi trudnościami, jakie miałam z tego powodu, że Jezus przemawia do mnie i żąda malowania tego obrazu, postanowiłam sobie mocno, przed ślubami wieczystymi, prosić ojca Andrasza, żeby mnie zwolnił z tych wewnętrznych natchnień i obowiązku malowania tego obrazu. Po wysłuchaniu spowiedzi ojciec Andrasz dał mi taką odpowiedź: Nie zwalniam siostry z niczego i nie wolno się siostrze uchylać od tych wewnętrznych natchnień, ale o wszystkim musi siostra mówić spowiednikowi, koniecznie, absolutnie koniecznie, bo inaczej zejdzie siostra na manowce pomimo tych wielkich łask Bożych. Chwilowo się siostra u mnie spowiada, ale niech siostra wie, że musi mieć stałego spowiednika, czyli kierownika duszy. Zmartwiłam się tym niezmiernie. Myślałam, że się uwolnię od wszystkiego, a tu stało się przeciwnie - wyraźny nakaz, żeby iść za żądaniem Jezusa. I znowuż udręka, bo nie mam stałego spowiednika.
​
[...] Jednak dobroć Jezusa jest nieskończona, obiecał mi pomoc widzialną na ziemi i otrzymałam ją w krótkim czasie w Wilnie. Poznałam w ks. Sopoćce tę pomoc Bożą. Nim przyjechałam do Wilna, znałam go przez wewnętrzne widzenie. W pewnym dniu widziałam go w kaplicy naszej pomiędzy ołtarzem a konfesjonałem. Wtem usłyszałam głos w duszy: Oto jest pomoc widzialna dla ciebie na ziemi. On ci dopomoże spełnić wolę moją.

JEZU, UFAM TOBIE!

Na obrazie przedstawiony jest Pan Jezus ubrany w białą szatę. Stojąc, unosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, lewą ręką wskazuje na swoje serce, odchyla delikatnie szatę, z którego wychodzą promienie: blady i czerwony. Ten pierwszy symbolizuje wodę usprawiedliwiającą duszę, czerwony zaś to krew, która jest życiem dusz (obie miały wytrysnąć z przebitego na krzyżu boku Jezusa).

Podaję ludziom naczynie, z którym mają przychodzić po łaski do źródła miłosierdzia. Tym naczyniem jest ten obraz z podpisem: Jezu, ufam Tobie.
(Dz. 327)

Ks. Michał Sopoćko:
​Wiedziony bardziej ciekawością jaki to będzie obraz, niż wiarą w prawdziwość tych widzeń, poprosiłem artystę malarza profesora Eugeniusza Kazimirowskiego o namalowanie tego obrazu.

Eugeniusz Kazimirowski, 1934 r.

Wizerunek Pana Jezusa z obrazu malarza Kazimirowskiego idealnie nakłada się na wizerunek z Całunu turyńskiego.

Twarz Pana Jezusa z pierwotnego obrazu idealnie nakłada się na odbicie całunu turyńskiego.

Obraz Kazimirowskiego przed renowacją.

---

PÓŹNIEJSZE WERSJE OBRAZU

Po śmierci siostry Faustyny Kowalskiej, w 1944 roku profesor Adolf Hyła namalował obraz Jezusa Miłosiernego, który miał być inspirowany wizją Świętej. Dzieło to szybko zyskało popularność wśród wiernych, jednak ksiądz Michał Sopoćko, spowiednik i duchowy przewodnik Faustyny, nie wyraził zgody na jego oficjalne uznanie. Uznał bowiem, że obraz Hyły odbiega zarówno od treści objawień zapisanych w „Dzienniczku” siostry Faustyny, jak i od jej konkretnych wskazówek dotyczących wyglądu Chrystusa.

Michał Sopoćko (dz., s. 89)
„Nie znalazłem w nim podobieństwa do obrazu siostry Faustyny. Promienie jak wstęgi; ręka błogosławiąca jest za wysoko podjęta; cała postać jest wychylona jak do tańca; tło obrazu ma być ciemne, względnie ma być on na tle drzwi zamkniętych.” 

Michał Sopoćko (dz., s. 123-124)
„Gdy w roku 1947 we wrześniu ujrzałem go, nie znalazłem w nim podobieństwa do obrazu siostry Faustyny. Na moje uwagi, że to nie jest obraz siostry Faustyny, pan Hyła nie zareagował i wykonał dużo (około 200) obrazów niepoprawnych. [...] Reprodukcje tych obrazów ukazały się [...] jako rzekomo namalowane według wskazówek siostry Faustyny. Moje protesty nie odnosiły skutku.” 

Adolf Hyła, 1944 r.

Obraz Adolfa Hyły w głównym ołtarzu Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.

Ks. Michał Sopoćko mocno skrytykował łagiewnicki obraz. Stwierdził, że jest nieewangeliczny i nieliturgiczny. Według niego spojrzenie Chrystusa powinno być „jak z krzyża” czyli w dół. Ręka w geście błogosławieństwa winna być na wysokości ramienia a nie czoła. Ponadto spowiednikowi s. Faustyny przeszkadzał podbeskidzki krajobraz stanowiący tło obrazu. Pod wpływem silnych nacisków malarz wprowadził w 1954 r. poprawki i w miejscu łąk i pagórków umieścił ciemne tło oraz kamienną posadzkę.  ​[źródło] 

W roku 1954 ksiądz biskup Franciszek Barda wystąpił z inicjatywą ogłoszenia konkursu na nowy wizerunek Jezusa Miłosiernego. Spośród nadesłanych propozycji Artystyczna Komisja Arcybiskupia w Krakowie dokonała wyboru dzieła autorstwa profesora Ludomira Sleńdzińskiego, namalowanego zgodnie z wytycznymi księdza Michała Sopoćki.
​
Sleńdziński namalował kilka wariantów obrazu Jezusa Miłosiernego. Jeden z nich trafił do prokatedry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku 3 września 1973 roku, gdzie znajduje się w kaplicy Miłosierdzia Bożego.

Ludomir Sleńdziński, 1954 r.

​Wiemy również, że na późniejszej wersji obrazu namalowanego przez Hyłę znajduje się ukryta zła symbolika. Wraz z czytelnikiem przygotowaliśmy analizę tegoż obrazu: Analiza obrazu Jezusa Miłosiernego.

Ukryta symbolika w obrazie Adolfa Hyły.

Po zakończeniu II Wojny Światowej w 1945 r. pierwszy obraz z wizerunkiem Miłosiernego Jezusa namalowany w Wilnie przy współudziale siostry Faustyny znalazł się na terenie ZSRR, gdzie z powodu okrutnych prześladowań katolicy przez kilkadziesiąt lat musieli ukrywać swoją wiarę w Boga, ukrywany był także obraz i jego niezwykłe pochodzenie.
Upowszechnienie w Polsce innego obrazu, być może stało się opatrznościowym odwróceniem uwagi od cudownego "Świętego Wizerunku" (jak go nazwał papież Jan Paweł II w 1993 r. w Wilnie), ponieważ wtedy nie istniały inne – realne możliwości jego ocalenia.  ​​[źródło]

​Więcej o obrazie Jezusa Miłosiernego tłumaczy nam Grzegorz:

Z tego względu zachęcam, aby każdy, komu bliskie są wartości chrześcijańskie, rozważył umieszczenie w swoim domu oryginalnego wizerunku Jezusa Miłosiernego, stworzonego z polecenia Pana Jezusa danego św. siostrze Faustynie Kowalskiej. Taki obraz można zamówić w sklepie z dewocjonaliami, choć nie łatwo o ten wizerunek, lub można pobrać grafikę do samodzielnego druku – plik do pobrania w dziale Modlitwy.

Z Panem Bogiem.
Admin

---

Inne artykuły:

• ​​Analiza obrazu Jezusa Miłosiernego
• Koronka do Miłosierdzia Bożego została zmieniona!​
• Przekaz Pana Jezusa na temat Koronki do Miłosierdzia Bożego
• Ulotki z prawidłową Koronką oraz obrazem Jezusa Miłosiernego